Η Κίρρωση είναι η κατάληψη του φυσιολογικού ήπατος από ινώδη ιστό, σαν μια διάχυτη ουλή, ανάμεσα σε όζους ηπατικού ιστού . Είναι το τελικό αποτέλεσμα μακροχρόνιας συνεχούς επίδρασης βλαβερών παραγόντων και συνοδεύεται από έκπτωση της λειτουργίας του οργάνου που μπορεί να φτάσει σε βαριά ανεπάρκεια και ανάπτυξη Ηπατοκυτταρικού Καρκίνου.
Κίρρωση και Πυλαία Υπέρταση
Οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη κίρρωσης είναι
- Η χρόνια υψηλή κατανάλωση αλκοόλ
- Η λιπώδης διήθηση του ήπατος
- Η μόλυνση από τον ιό της Ηπατίτιδας Β και C
- Αυτοάνοσα Νοσήματα του Ήπατος
- Γενετικά Νοσήματα που επηρεάζουν το Ήπαρ
Η ίνωση η οποία αναπτύσσεται στα τελικά στάδια της ηπατικής βλάβης παρεμποδίζει την ομαλή ροή του αίματος από τα σπλάχνα προς το ήπαρ μέσω της Πυλαίας Φλέβας και προκαλεί Πυλαία Υπέρταση. Σαν συνέπεια ανοίγονται άλλα φλεβικά κανάλια στα όργανα, οι λεγόμενοι κιρσοί.
Αρχικά η κίρρωση είναι αντιρροπούμενη και ασυμπτωματική, στην πορεία όμως μπορεί να εξελιχθεί σε μη αντιρροπούμενη, οπότε και εμφανίζονται επιπλοκές όπως:
Η διάγνωση της Κίρρωσης απαιτεί εκτεταμένη διερεύνηση που περιλαμβάνει κλινική εξέταση, εξετάσεις αίματος, απεικονιστικό έλεγχο, ενδοσκόπηση και συχνά βιοψία ήπατος. Για την εκτίμηση της βαρύτητας χρησιμοποιούνται συστήματα διαβάθμισης όπως είναι τα Childs-Pugh και MELD scores, ώστε να σχεδιάζεται σε σχέση και με την αιτία η κατάλληλη αντιμετώπιση. Αυτή έχει σαν σκοπό την σταθεροποίηση της βλάβης ή και την αναστροφή της σε κάποιες περιπτώσεις, καθώς και την αντιμετώπιση των επιπλοκών.
Στην περίπτωση που παρά τα άλλα μέτρα η Κίρρωση εξελίσσεται και γίνεται απειλητική για την ζωή η μεταμόσχευση ήπατος αποτελεί την μόνη θεραπεία. Η μεταμόσχευση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία με πολλές και ποικίλες επιπτώσεις σε ένα πλαίσιο έλλειψης προσφοράς οργάνων. Η απόφαση και η πραγματοποίηση της μεταμόσχευσης ήπατος γίνεται μόνο σε εξειδικευμένα κέντρα.