Το απόστημα του ήπατος είναι μια συλλογή πυώδους υγρού εντός του οργάνου. Μπορεί να οφείλεται σε μικροβιακή επιμόλυνση βλάβης ή παρέμβασης στο ήπαρ, σε επιπλοκή λοίμωξης της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων ή σε διασπορά μικροβίων από άλλο όργανο με την κυκλοφορία του αίματος. Σε συνδυασμό με την χρήση αντιβιοτικών τα αποστήματα κατά κανόνα χρήζουν παροχέτευσης όταν είναι τεχνικά εφικτό. Επίσης απαιτείται η θεραπεία της πρωτοπαθούς εστίας, αν και όχι σπάνια δεν είναι εμφανής.
Καλοήθεις Παθήσεις
Κύστεις Ήπατος
Ηπατικό Απόστημα
Καλοήθη Νεοπλάσματα
Τα συμπαγή Καλοήθη Νεοπλάσματα του ήπατος συχνά ανακαλύπτονται τυχαία σε έλεγχο με υπέρηχο που γίνεται για άλλους λόγους. Η εύρεση μιας τέτοιας βλάβης στον υπέρηχο πρέπει να διερευνηθεί με πιο ειδικές απεικονιστικές εξετάσεις όπως η Μαγνητική Τομογραφία για να τεθεί η διάγνωση.
Το Αδένωμα είναι δέκα φορές συχνότερο σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Είναι καλοήθης όγκος ο οποίος όμως είναι δυνατόν να αιμορραγήσει ή να εξαλλαγεί σε Ηπάτωμα , δηλαδή σε καρκίνο του ήπατος. Ο κίνδυνος ρήξης αυξάνεται με το μέγεθος ενώ κάποια μορφολογικά χαρακτηριστικά στη βιοψία συνδέονται με την κακοήθη εξαλλαγή ανεξαρτήτως μεγέθους.
Τα αδενώματα φέρουν ορμονικούς υποδοχείς και η εμφάνισή τους έχει συσχετιστεί με την χρήση ορισμένων φαρμάκων αντισύλληψης, τη λήψη αναβολικών στεροειδών και το μεταβολικό σύνδρομο. Η διακοπή των ορμονικών σκευασμάτων οδηγεί σε σταθεροποίηση ή υποστροφή του αδενώματος στο 50% των ασθενών. Αντίθετα, η ύπαρξη ηπατικού αδενώματος στην εγκυμοσύνη χρήζει στενής παρακολούθησης με υπερηχογράφημα λόγω του κινδύνου ταχείας αύξησης και ρήξης.
Η θεραπεία εκλογής είναι χειρουργική. Απόλυτες ενδείξεις εκτομής αποτελούν
• το μέγεθος > 5 εκατοστά,
• η παρουσία του δείκτη β-catenin στη βιοψία,
• η παρουσία αδενώματος σε άντρες
• η αδυναμία της διάκρισης από το Ηπάτωμα.
Μικρές βλάβες με αμφίβολη διάγνωση και δύσκολη προσπέλαση είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με διαδερμική βιοψία και ταυτόχρονη θερμική καταστροφή (ablation).
Κάποιοι ασθενείς φέρουν πολλαπλά αδενώματα, μια κατάσταση που παλαιότερα ονομαζόταν Ηπατική Αδενωμάτωση (>10 βλάβες). Η προσέγγιση αυτών των περιπτώσεων έχει τις ίδιες αρχές με τα μονήρη αδενώματα καθώς ο κίνδυνος ρήξης και εξαλλαγής καθορίζεται από το μέγεθος παρά από τον αριθμό. Βλάβες που συρρέουν σε έναν λοβό θεραπεύονται με ηπατεκτομή . Πολυάριθμα διάσπαρτα αδενώματα αντιμετωπίζονται κατά περίπτωση. Η μεταμόσχευση ενδείκνυται μόνο όταν συνυπάρχει ηπατική νόσος.
Η Εστιακή Οζώδης Υπερπλασία ανευρίσκεται συνήθως σε γυναίκες 15 -50 ετών. Πάρα ταύτα, η επίδραση των ορμονών στην ανάπτυξη ΕΟΥ δεν έχει τεκμηριωθεί. Δεν συσχετίζεται με καρκίνο, αλλά μεγάλες βλάβες μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα από πίεση στο ήπαρ ή άλλα όργανα. Η συμπτωματική Οζώδης Υπερπλασία ή η αμφιβολία της διάγνωσης αποτελεί ένδειξη χειρουργείου.
Το Αιμαγγείωμα είναι ο πιο συχνός καλοήθης όγκος του ήπατος. Αποτελεί μια τοπικά ανώμαλη ανάπτυξη αιμοφόρων αγγείων και κατά κανόνα δεν προκαλεί προβλήματα ακόμα και σε μεγάλο μέγεθος. Αιμαγγειώματα μπορεί να είναι μονήρη ή πολλαπλά. Σπάνιες επιπλοκές αναφέρονται τα χωροκατακτητικά συμπτώματα, η ανάπτυξη θρομβοπενίας από εγκλωβισμό και κατανάλωση των αιμοπεταλίων (σύνδρομο Kasabach-Meritt) και η ρήξη με απειλητική αιμορραγία. Η χειρουργική εκτομή έχει θέση στην αντιμετώπιση των επιπλοκών.