Παγκρεατεκτομές

Η Παγκρεατεκτομή είναι η επέμβαση στην οποία αφαιρείται μέρος του παγκρέατος ή και όλο το πάγκρεας. Κατά κανόνα η παγκρεατεκτομή συνοδεύεται από την εξαίρεση και άλλων γειτονικών δομών ανάλογα με την περιοχή του παγκρέατος που αφαιρείται (κεφαλή, σώμα ή ουρά). Η χειρουργική αποκατάσταση της συνέχειας των οργάνων γίνεται με τεχνικές που ονομάζονται αναστομώσεις.

Η Παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή (ΠΔ) πραγματοποιείται για την θεραπεία όγκων της κεφαλής του παγκρέατος. Στην κλασσική της μορφή περιλαμβάνει την εξαίρεση

  • Του περιφερικού τμήματος του στομάχου (του άντρου)
  • Δωδεκαδακτύλου και τμήματος του λεπτού εντέρου
  • Χοληδόχου Κύστης
  • Τμήματος του Χοληδόχου πόρου
  • Λεμφαδένων

Επίσης είναι δυνατόν να αφαιρεθεί τμήμα της πυλαίας φλέβας σε περιπτώσεις που το αγγείο διηθείται τοπικά από τον όγκο.

Όποτε είναι δυνατό η ΠΔ γίνεται με διατήρηση του άντρου και του πυλωρού, δηλαδή του ανατομικού σφιγκτήρα που χωρίζει το στομάχι από το δωδεκαδάκτυλο (Pylorous Preserving Pancreaticoduodenectomy, PPPD). Διατηρώντας τον πυλωρό η επέμβαση είναι λιγότερο εκτεταμένη χωρίς να επηρεάζεται η  ογκολογική αφαίρεση του όγκου.

Η αποκατάσταση της συνέχειας του πεπτικού συστήματος γίνεται συνδέοντας το λεπτό έντερο με το υπόλειμμα του παγκρέατος, του χοληδόχου πόρου και του στομάχου.

Η περιφερική παγκρεατεκτομή ενδείκνυται όταν μια βλάβη που πρέπει να αφαιρεθεί βρίσκεται στην ουρά ή στο σώμα του παγκρέατος. Τις περισσότερες φορές αφαιρείται μαζί και ο σπλήνας που συνδέεται στενά με την ουρά του παγκρέατος. Ο σπλήνας είναι δυνατόν να διατηρηθεί όταν  δεν επηρεάζεται  η ογκολογική αφαίρεση της βλάβης και είναι τεχνικά εφικτό.

Η περιφερική παγκρεατεκτομή δεν συνοδεύεται από αναστομώσεις γιατί η φυσιολογική εκβολή του παγκρεατικού πόρου προς το δωδεκαδάκτυλο δεν επηρεάζεται.

Σπανιότερα είναι αναγκαίο να αφαιρεθεί όλο το πάγκρεας μαζί με τον περιφερικό χοληδόχο πόρο, τη χοληδόχο κύστη, το δωδεκαδάκτυλο και τον σπλήνα.

Οι ενδείξεις της ολικής παγκρεατεκτομής τίθενται σε περιπτώσεις:

Η αποκατάσταση γίνεται με την αναστόμωση του λεπτού εντέρου με τον χοληδόχο πόρο και το στομάχι.

Συχνές Ερωτήσεις

Η Παγκρεατεκτομή είναι η επέμβαση στην οποία αφαιρείται μέρος του παγκρέατος ή και όλο το πάγκρεας. Κατά κανόνα η παγκρεατεκτομή συνοδεύεται από την εξαίρεση και άλλων γειτονικών δομών ανάλογα με την περιοχή του παγκρέατος που αφαιρείται (κεφαλή, σώμα ή ουρά).

Η παγκρεατεκτομή έχει ενδείξεις που σχετίζονται με:

  • Νεοπλάσματα Παγκρέατος
  • Χρόνια Παγκρεατίτιδα
  • Ανεπάρκεια της ενδοκρινούς μοίρας (Μεταμόσχευση παγκρέατος)

Σπανιότερη ένδειξη αποτελεί η αντιμετώπιση του παγκρεατικού τραύματος

Η Παγκρεατεκτομή είναι από τις μεγαλύτερες επεμβάσεις του πεπτικού συστήματος. Συνδυάζει μια περίπλοκη εκτομή με πολλαπλές αναστομώσεις που πρέπει να επουλωθούν χωρίς προβλήματα.

Οι κύριες επιπλοκές της παγκρεατεκτομής είναι

  • Αιμορραγία
  • Ενδοκοιλιακές και συστηματικές λοιμώξεις
  • Παγκρεατικό συρίγγιο
  • Γαστρική στάση

Η ομαδική προσέγγιση εξειδικευμένων ιατρών και η ορθή επιλογή των ασθενών συμβάλλουν ώστε σήμερα το 97% των ασθενών που υποβάλλονται σε παγκρεατεκτομή να ανταπεξέρχονται με επιτυχία στην επέμβαση.

Η πορεία της ανάρρωσης ποικίλει ανάλογα με τον τύπο της παγκρεατεκτομής, την χειρουργική προσπέλαση (ανοιχτή ή «ελάχιστα επεμβατική») και την μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς. Η παραμονή στο νοσοκομείο συνήθως διαρκεί 5-15 ημέρες. Η πλήρης μετεγχειρητική ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο με σταδιακή επιστροφή στον συνήθη τρόπο ζωής.

Τόσο η εξωκρινής όσο και η ενδοκρινής λειτουργεία του παγκρέατος μπορούν να επηρεαστούν μετά την παγκρεατεκτομή λόγω ελάττωσης της μάζας του οργάνου ή και προϋπάρχουσας ανεπάρκειας. Συνιστάται η αναπλήρωση των παγκρεατικών ενζύμων με σκευάσματα από το στόμα ώστε να διευκολύνεται η πέψη και απορρόφηση του φαγητού, καθώς και μια προσαρμογή του τρόπου διατροφής στη νέα κατάσταση του πεπτικού.

Περίπου 1 στους 4 ασθενείς θα χρειαστεί θεραπεία για σακχαρώδη διαβήτη μετά από παγκρεατεκτομή. Η θεραπεία με ινσουλίνη υπό στενή παρακολούθηση είναι απαραίτητη μετά από ολική παγκρεατεκτομή λόγω της πλήρους απώλειας της ενδοκρινούς μοίρας που καθιστά δυσκολότερο τον έλεγχο του διαβήτη (brittle diabetes)

Δείτε επίσης